De 250-jarige geschiedenis van bruiswater

Van elite tot de Huishoudbeurs: de bruisende geschiedenis van sodawater

Van drankje voor de Britse Upper Class tot een gezonde dorstlesser die dagelijks door miljarden mensen gedronken wordt. We hebben er zelfs meerdere namen voor: bruiswater, mineraalwater, sodawater of gewoon water met bubbels. Tegenwoordig maken we het gewoon zelf maar toen het werd uitgevonden was bruiswater vooral een luxe gadget voor de elite. Na ruim 250 jaar kun je wel zeggen dat bruiswater een klassieker is die nooit uit de mode raakt. Het is gezond, verfrissend en toch net even wat anders dan plat water.  Een korte blik op de lange geschiedenis van water met een bubbeltje.

Het maken van sodawater werd rond 1767 uitgevonden door de Britse wetenschapper Joseph Priestley. Hij wist zuurstof te isoleren in gasvorm door sodium (ook wel natrium) toe te voegen. Hierdoor komt er koolzuur vrij, waardoor er bubbeltjes ontstaan. Soda is dus een verzamelnaam voor verschillende chemische verbindingen die natrium, ook wel sodium  genoemd, bevatten, zoals natriumcarbonaat.

Upper class toy

Ruim een eeuw later, in 1903, was het de (eveneens) Britse bekende gin maker George Gilbey die de eerste sodamaker maakte, wat later bekend zou worden als een SodaStream bruiswaterapparaat. Zijn uitvinding was vooral populair bij de Britse Upper Class, zelfs het Koninklijk Huis maakte haar eigen bruiswater met dit apparaat. Tot de jaren’ 70 bleef het merk bestemd voor de elite. Pas na 1979 kreeg SodaStream internationale bekendheid door de introductie van een nieuw en betaalbaar model in de kleuren die destijds helemaal hip waren in de keuken: lichtblauw en bruin.

Maar soda is toch frisdrank?

Vroeger had bruiswater door de toevoeging van sodium een beetje een zoutachtige smaak, met als gevolg dat er al snel smaakjes werden toegevoegd. Het werd de basis van de vele frisdranken die we vandaag de dag kennen.  Wanneer men het nu over een ‘soda’ heeft, wordt dan ook vaak een frisdrankje bedoeld terwijl het oorspronkelijk de benaming was voor bruiswater. Omdat frisdranken veel suikers en calorieën bevatten komen er steeds meer alternatieven om natuurlijke smaakjes aan (bruis) water toe te voegen.

Do It Yourself

Na 250 jaar kun je wel zeggen dat bruiswater een klassieker onder frisdranken is. Het enige nadeel; veel mensen kopen nog steeds water in flessen van  wegwerpplastic. Met een bruiswatertoestel kun je je favoriete drankje blijven drinken zonder het milieu (verder) te beschadigen.  Op de Huishoudbeurs eerder dit jaar was het zelf maken van bruisend water een hit, veel bezoekers kochten een bruiswaterapparaat echter ook omdat het veel gesjouw met flessen bespaarde. Een argument waar de Britse Upper Class zich ook na 250 jaar vast geen voorstelling van kan maken.  Zou Meghan Markle ook zelf haar glaasje bruiswater maken?