'Transitievergoeding voelt onrechtvaardig bij ontslag wegens verwijtbaar handelen'

Een medewerker van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen die ontslagen werd omdat zij geld leende van collega's en dat niet terugbetaalde, krijgt een ontslagvergoeding van ruim 16.000 euro mee. Dat omdat ze volgens de kantonrechter verwijtbaar, maar niet 'ernstig verwijtbaar' handelde. Werknemers die verwijtbaar hebben gehandeld en ontslagen worden, krijgen vaker een transitievergoeding mee. Dat roept vragen op bij veel werkgevers, die verwachten dat een werknemer bij verwijtbaar handelen zonder kosten ontslagen kan worden.

Het betalen van een transitievergoeding vloeit voort uit de Wet werk en zekerheid (WWZ), die op 1 juli tien jaar bestaat. Voor werkgevers voelt het onrechtvaardig dat zij een transitievergoeding moeten betalen aan een werknemer die verwijtbaar heeft gehandeld. Een werknemer die zich keurig heeft gedragen tijdens zijn loopbaan, krijgt immers volgens dezelfde berekening een transitievergoeding mee.

Enkel bij ernstig verwijtbaar handelen van een werknemer hoeft een werkgever geen transitievergoeding te betalen, maar die lat ligt erg hoog en wordt nauwelijks gehaald in de praktijk. Verwijtbaar is dus 'niet ernstig genoeg'.

Ernstig verwijtbaar handelen van werkgever

Omgekeerd lijkt het erop dat ernstig verwijtbaar handelen aan de zijde van werkgevers iets makkelijker wordt behaald. Aan het begin van de WWZ waren rechters terughoudend in het toekennen van een aanvullende vergoeding naast de transitievergoeding na ernstig verwijtbaar handelen van de werkgever. Daar lijkt met de tijd wel wat versoepeling in gekomen te zijn.

Actueel en gevoelig onderwerp

Uiteindelijk is het de rechter die bepaalt of de lat voor ernstig verwijtbaar handelen gehaald wordt. Discussies over de transitievergoeding bij ontslag wegens (ernstig) verwijtbaar handelen blijven een actueel en gevoelig onderwerp in de arbeidsrechtelijke praktijk. Ook na bijna tien jaar WWZ blijft het soms balanceren op het rechtvaardigheidskoord.