Stichting Vluchteling start campagne voor Syrische vluchtelingen

Stichting Vluchteling start nieuwe campagne voor Syrische vluchtelingen

 ‘1 miljoen Syrische kinderen hebben nog nooit hun eigen land gezien’, zegt Tineke Ceelen van Stichting Vluchteling, ‘omdat ze als vluchteling zijn geboren, van huis en haard verdreven’. Stichting Vluchteling start dit weekend een campagne in Nederland om de aandacht te vestigen op de oorlog in Syrië die de komende week 8 jaar duurt. 

‘Al acht jaar lang wordt er gevochten in het land, hele steden in puin geschoten en gebombardeerd, zegt Ceelen, en voegt er aan toe: ‘Al acht jaar wonen miljoenen Syriërs in een vluchtelingenkamp, de meeste in de eigen regio, en zijn afhankelijk van hulp van buitenaf. Officieel mogen Syrische vluchtelingen bijna nergens werken en noden worden eerder groter dan kleiner’, aldus Ceelen, die onlangs nog vluchtelingen in Jordanië, Libanon en Irak een hart onder riem heeft gestoken.  

Stichting Vluchteling helpt al 8 jaar lang in Irak, Libanon, Jordanië, en in Syrië zelf. Ceelen: ‘Islamitische Staat is nog niet verslagen. En met de strijd om Baghouz, een van de laatste bolwerken van IS, zijn opnieuw tienduizenden mensen gevlucht op zoek naar een veilig onderkomen, en opgevangen in kampen waar Stichting Vluchteling voedsel, medische zorg of een klein noodhulpbudget geeft, waarmee de ergste nood verlicht is, en de grootste ellende wat draaglijker gemaakt’, aldus Ceelen.

Bijna 12 van de 18 miljoen Syriërs hebben huis en haard verlaten en de meeste van hen vonden bescherming elders in Syrië, en in de landen om Syrië heen. Een relatief kleiner aantal is in Europa opgevangen. Hoewel er signalen zijn dat enkele vluchtelingen terugkeren naar hun verwoeste dorpen en steden, veruit de meeste van hen zijn niet in staat om de terugreis te ondernemen, omdat de situatie in hun land nog lang niet veilig is. Met de nieuwe campagne wil Stichting Vluchteling ook aandacht vragen voor het lot van vele vluchtelingenkinderen die hun achtste verjaardag ‘vieren’ als vluchteling in een kamp, ‘want thuis bestaat vaak niet meer’, zegt Ceelen.