'Voorgestelde asielmaatregelen zullen niet de beoogde effecten hebben'

Vandaag werd bekend dat minister Marjolein Faber niet met berekende resultaten kan onderbouwen of door de asielmaatregelen minder asielzoekers naar Nederland zullen komen. Toch is veel wetenschappelijk onderzoek bekend waaraan de voorgestelde maatregelen getoetst kunnen worden.

Meer problemen met opvang

Het afschaffen van de Spreidingswet leidt tot meer problemen rond de opvang. Ook als gemeenten niet meer mensen met een verblijfsvergunning hoeven te huisvesten, werkt dit averechts. Het zorgt ervoor dat statushouders veel langer in de asielopvang moeten verblijven en dus zijn er nog meer opvangplekken nodig. Juist voor dit type opvang is het minste draagvlak bij omwonenden, zo bleek uit recent onderzoek van Movisie en uit eerder onderzoek van I&O Research. Bovendien belemmert dit soort opvang de vroege integratie van mensen en schaadt het de rechten, gezondheid en ontwikkeling van kinderen. Wat wel blijkt te werken, is kleinschalige opvang. Daar kunnen nieuwkomers betere begeleiding krijgen, waardoor zij beter kunnen aansluiten bij de samenleving. Dat zorgt weer voor meer acceptatie en breder draagvlak.

Minder kans op een baan

Recent onderzoek toont aan dat de manier waarop het kabinet de asielopvang wil reorganiseren, ertoe leidt dat asielzoekers de Nederlandse taal minder goed kunnen leren. Dit verkleint hun kans op werk. Ze moeten langer in de opvang blijven en vaker verhuizen, bijvoorbeeld naar doorstroomlocaties. Dit is niet bevorderlijk voor de inburgering of het leren van de taal en maakt het moeilijker om werk te vinden. Dit is jammer, vooral omdat het UWV eerder deze week berichtte dat er een forse toename is van asielzoekers die werken. Ze zijn vaak heel gemotiveerd en willen zich nuttig maken.

Democratische kernwaarden in het geding

Het kabinet-Schoof wil staan voor een sterke democratische rechtsstaat. Voor een sterke rechtsstaat zijn mensenrechten en democratische kernwaarden het fundament. Juist deze mensenrechten en democratische kernwaarden komen door de maatregelen in het geding. De staat is verantwoordelijk niet alleen voor zijn eigen inwoners, maar ook voor iedereen die zich op zijn grondgebied bevindt. Die verantwoordelijkheid spreekt niet uit de voorgestelde maatregelen die bovendien niet de beoogde effecten zullen hebben. Onderbouwde kennis uit wetenschap en praktijk toont aan dat dit niet de juiste aanpak is.