Schokkend aantal Rohingya-kinderen wees na bruut geweld

De helft van de Rohingya-kinderen die zonder hun ouders naar Bangladesh vluchtten zijn wees geworden door bruut geweld, blijkt uit onderzoek van Save the Children. De organisatie komt een jaar na de start van de vluchtelingencrisis met nieuwe cijfers naar buiten.

Er zijn ruim 6.000 onbegeleide en van hun familie gescheiden Rohingya-kinderen in de kampen onder Cox's Bazar, waar ze te maken hebben met honger en waar ze het risico lopen te worden uitgebuit of misbruikt. Aanvankelijk werd gedacht dat de meeste kinderen hun ouders of verzorgers in de chaos tijdens de vlucht uit Myanmar waren kwijtgeraakt - maar het onderzoek van Save the Children wijst op iets anders.

De hulporganisatie sprak 139 onbegeleide Rohingya-kinderen voor het onderzoek,  het grootste in zijn soort sinds het militaire optreden in Myanmar op 25 augustus 2017 begon. Voorlopige bevindingen van het onderzoek tonen aan:

• Ruim 70%  van de ondervraagde kinderen werd door geweld gescheiden van de ouders of verzorgers; 63 tijdens een directe aanval op het dorp, 9% tijdens de vlucht naar Bangladesh.

• De helft (50%) meldde dat hun ouders of verzorgers tijdens de aanvallen werden gedood, waardoor ze wees werden. Veel kinderen beschrijven het brute geweld dat ze zagen.

Save the Children vindt dat de daders van het systematische en meedogenloze geweld in Myanmar ter verantwoording moeten worden geroepen onder het internationaal recht en roept landen op om initiatieven daartoe voor de VN te steunen. Directeur Pim Kraan van Save the Children: “Twaalf maanden terug zagen we kinderen alleen aankomen in Bangladesh; zo verdrietig, hongerig en uitgeput dat ze nauwelijks een woord konden uitbrengen. We zetten ruimtes op om kinderen 24 uur per dag op te vangen terwijl naar hun familie werd gezocht, maar inmiddels is duidelijk dat die familie vaak niet meer bestaat. Ze moeten een nieuw leven opbouwen in de kampen zonder hun moeder of vader, op een plek waar ze kwetsbaar zijn voor mensenhandel, kindhuwelijken en uitbuiting.”

Save the Children kan niet claimen dat de cijfers volledig representatief zijn (zie onder), maar e schetsen wel een onthutsend beeld van een bloedig conflict. Om de kinderen de noodzakelijke steun te kunnen geven, zijn echter fondsen nodig. Van de 950 miljoen dollar die in 2018 nodig is om het gezamenlijke actieplan uit te kunnen voeren, is pas een derde gefinancierd. Terwijl kinderen recht hebben op veilig en goed onderwijs, en op psychosociale zorg.

Save the Children bereikte de afgelopen 12 maanden ruim 350.000 Rohingya-kinderen, onder wie veel van de kinderen die wees werden. Dat gebeurde onder meer via ruim 100 kindvriendelijke ruimtes, die aan bijna 40.000 kinderen een veilige plek bieden om te spelen, te herstellen en weer kind te zijn. Verder zette Save the Children programma’s op die toegang geven tot bescherming, leren, gezondheidszorg, voeding, water en sanitaire voorzieningen.

Een van de kinderen die Save the Children hielp is de 17-jarige Humaira*, die met haar buren wegvluchtte nadat haar ouders voor haar ogen waren gedood. Het duurde een maand en veel gesprekken met haar begeleider voor ze haar ervaringen durfde te delen. Na maanden zoeken werd ze herenigd met haar twee jongere broers. Ze wonen nu samen in het kamp, de verantwoordelijkheid voor het huishouden ligt op de schouders van Humaira. “Toen ik haar voor het eerst ontmoette, sprak ze weinig. Ze was angstig, vertrouwde niemand”, zegt haar begeleidster Rashna Sharmin Keya. “Ze huilde en zei: 'Iedereen is dood, ik weet zeker dat iedereen omgekomen is. Er is niemand meer voor me in Myanmar’.”

Directeur Michael McGrath van Save the Children in Myanmar: “Het is de wereld niet gelukt om de daders van de barbaarse aanvallen, waaronder het leger van Myanmar, ter verantwoording te roepen. Buitengewone misdaden vereisen echter een buitengewone reactie. Er moet een onafhankelijk onderzoek komen naar de misdaden en de schendingen van de rechten van kinderen gepleegd in de deelstaat Rakhine. Dat is een belangrijke eerste stap naar het afleggen van  verantwoording. Er moet een oplossing komen die een veilige, waardige en vrijwillige terugkeer van Rohingya-vluchtelingen mogelijk maakt en die de rechten van kinderen en hun families garandeert.”

*Niet haar echte naam