Kabinetsplannen ontwikkelingssamenwerking halfslachtig

Het nieuwe kabinet breekt met een lange reeks van bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking, maar laat ondanks de oplevende economie na om voldoende geld uit te trekken om de internationale problemen van armoede en instabiliteit structureel aan te pakken. Ook blijft het kabinet een flink deel van het ontwikkelingsbudget in eigen land besteden, door het te gebruiken voor steun aan Nederlandse bedrijven en voor eerstejaarsopvang van asielzoekers. Wat overblijft is te weinig om een eerlijke bijdrage te leveren aan het behalen van de Duurzame Ontwikkelingsdoelen voor de allerarmsten.

 Farah Karimi, algemeen directeur van Oxfam Novib: ‘Het is goed nieuws dat het nieuwe kabinet terugkomt op de heilloze bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking van de eerdere kabinetten Rutte. Er is te veel ongelijkheid, armoede en instabiliteit in de wereld en er moet echt geïnvesteerd worden in armoedebestrijding. Maar met de bedragen die het kabinet daar per jaar voor uittrekt, zitten we over 4 jaar nog maar op 0,55% van het nationaal inkomen (BNP), net zo laag als in 1973. Daarvan blijft ook nog eens een flink deel in Nederland zelf.’

 ‘Het beleid is halfslachtig en Nederland laat opnieuw miljoenen mensen in de meest kwetsbare landen, die dagelijks worstelen voor een beter bestaan, in de steek. Nederland negeert nog steeds de grote dreigingen van ongelijkheid en instabiliteit in de wereld en schuift de oplossing daarvan door naar toekomstige generaties.’

‘De winnaars van dit akkoord zijn de grote bedrijven, die een verlaging van de winstbelasting krijgen. Wereldwijd verschuift de belastingdruk al decennialang van grote bedrijven naar burgers en werknemers. Nederland doet daar nu nog een flinke schep bovenop en beloont de immorele belastingontwijking door grote bedrijven. Dat maakt de ongelijkheid alleen maar groter en bedreigt de samenhang in onze samenleving. Schokkend is dat het kabinet de eisen voor publieke transparantie van bedrijven over waar ze winst maken en belasting betalen wil bepreken tot Europa en belastingparadijzen. Dat ondermijnt de aanpak van wereldwijde belastingontwijking.’

‘Ook het klimaatbeleid van Rutte III zet geen zoden aan de dijk voor de armste landen, die zelf niets hebben bijgedragen aan de klimaatverandering. Die landen ondervinden nu al de schadelijke gevolgen, maar hebben niet de middelen om zich hiertegen te wapenen. Daardoor dreigt meer armoede, hongersnood en instabiliteit. Weliswaar wordt een klimaatfonds ingesteld, maar daarvoor lijkt geen nieuw geld gereserveerd.’

‘Het is cynisch dat het Kabinet geld uit het ontwikkelingsbudget blijft uitgeven in Nederland zelf, in plaats van te investeren in de allerarmste landen. Daardoor blijft voor echte armoedebestrijding nog minder geld over. Zo besteedt Nederland in 2017 ruim 700 miljoen uit het ontwikkelingsbudget aan kosten voor eerstejaarsopvang van asielzoekers in Nederland. De komende jaren besteedt het kabinet opnieuw zo’n 10% van het ontwikkelingsbudget aan asielkosten in Nederland. Ook andere donorlanden doen dit en zo lopen arme landen jaarlijks 12 miljard euro mis van wat ontwikkelingsgeld heet te zijn. Dat is puur bedrog en het ondermijnt de kansen van mensen in de armste landen om een beter bestaan op te bouwen.’

‘Het extra geld dat het kabinet beschikbaar maakt, gebruikt het vooral voor de gevolgen en grondoorzaken van migratie. Wat voorop zou moeten staan is niet migratiemanagement, zoals versterking van grenzen, maar een werkelijke bijdrage aan sociale en economische ontwikkeling.’