'Politieke huurbevriezing leidt tot minder betaalbare woningen en vertraagt verduurzaming'

GroenLinks-PvdA wil een spoedwet om de huurverhogingen per 1 juli tegen te houden. Een politiek voorstel dat misschien goed klinkt, maar in de praktijk juist minder betaalbare woningen oplevert en de verduurzamingsopgave vertraagt.

Wat Tweede Kamerlid Habtamu de Hoop niet benoemt: de huurverhoging van 5 procent (sociale huur) en 7,7 procent (middenhuur) is een maximale stijging en geldt alleen voor woningen die nog onder de huurprijs zitten die het woningwaarderingsstelsel voorschrijft. De daadwerkelijke verhoging zal voor veel huurders lager uitvallen. Bovendien stemde GroenLinks-PvdA vorig jaar zelf nog vóór deze systematiek in de Wet betaalbare huur. Waarom nu ineens deze draai?

Ook negeert hij de feiten. Uit Nibud-berekeningen blijkt dat de woonquote van huurders sinds 2022 structureel daalt. De betaalbaarheid van huurwoningen is dus verbeterd. Deze berekeningen voert het Nibud op verzoek van Aedes, de brancheorganisatie van de woningcorporaties, uit voor 24 verschillende typen huishoudens. De conclusie? De huurverhoging heeft géén negatieve impact op de betaalbaarheid van wonen.

Daarnaast stijgen de exploitatiekosten van huurwoningen – zoals beheer, onderhoud en belastingen – net zo goed mee met inflatie en loonstijgingen. Nu al leggen veel woningcorporaties en ook andere verhuurders structureel bij, oplopend tot wel 300 euro per woning per maand. Een huurbevriezing vergroot die tekorten alleen maar, waardoor corporaties in financiële problemen komen en verduurzaming en nieuwbouw verder onder druk komen te staan. Op termijn verdwijnt zo hun investeringskracht volledig.

In plaats van paniekbeleid en politieke symboolmaatregelen is stabiliteit nodig. De Tweede Kamer moet voorspelbaar beleid garanderen en dit voorstel verwerpen. Inkomenspolitiek bedrijven via de woningmarkt is desastreus voor het investeringsklimaat. Habtamu de Hoop kan zich beter richten op structurele oplossingen, zoals een verhoging van de huurtoeslag of verhoging van het minimumloon, zodat kostprijs en huurprijs ook op lange termijn met elkaar in evenwicht blijven, in plaats van een wetswijziging die de woningmarkt op lange termijn juist schaadt.

Een huurbevriezing klinkt sympathiek, maar leidt uiteindelijk tot minder woningen, minder onderhoud en minder verduurzaming. De woningmarkt heeft geen politieke stunts nodig, maar realistische, structurele oplossingen.