Dievendraad vloert pianiste op station: languit na Kortjakje

Ze wilde alleen maar even een mopje spelen op de publieke piano op Groningen Centraal. Koud had ze Kortjakje ten gehore gebracht, of ze struikelde over een dunne stalen dievendraad tussen de kruk en de piano. Een 53-jarige vrouw uit Groningen hield er onder meer een gebroken spaakbeenkop en tal van bloeduitstortingen aan over.

Na bemiddeling van letselschadebureau JBL&G uit Groningen heeft NS de aansprakelijkheid voor het ongeluk op 6 april al ruiterlijk erkend. De stationsmanager heeft de draad, bedoeld om te voorkomen dat passanten er met kruk of piano vandoor gaan, meteen vervangen door een dikke rood-witte ketting. “Helaas is dit voor uw cliënte te laat”, stelt NS.

Het slachtoffer, de 53-jarige Hilly Baas uit Groningen, ligt intussen nog steeds in de lappenmand. Ze is na haar valpartij geopereerd aan haar spaakbeen, maar was ook gewond in haar aangezicht en aan haar knieën, doordat ze plat voorover was gevallen.

“We waren die zaterdag op weg terug van de stad naar huis, mijn buurvrouw en ik, en we liepen daarvoor door het station, dat is de kortste weg. Op het perron kroop ik even achter de piano die daar staat, ik kon er zó achter schuiven van rechts. Ik speelde misschien tien seconden Altijd is Kortjakje ziek, iemand anders zong het nog een stukje mee, en toen stond ik weer op en wilde links de kruk verlaten, want die kant moesten we op.”

De dunne stalen dievendraad, op enkelhoogte bevestigd tussen de poot van de kruk en de piano en vrijwel onzichtbaar tegen de grijze betonvloer, maakte een abrupt einde aan de avond. “Ik weet nog dat ik wilde opstaan, maar het volgende moment lag ik meteen languit. Het eerste wat ik dacht was: mijn bril, is mijn bril nog heel! Het tweede: wat een blooper, zeg, heeft iemand dit gezien? En het derde was pas: hee, dit is wel heel veel bloed opeens, het bleef maar stromen …”

Met behulp van haar buurvrouw wist ze uiteindelijk het bloeden te stelpen en toch lopend thuis te komen. Vijf weken later zit de arm nog steeds in het gips, en dat zal ook nog wel een tijd zo moeten blijven. Daarna volgen naar verwachting nog maanden van revalidatie. De verwondingen in het aangezicht zijn weer wat bijgetrokken: “Ik zag eruit als een zwaar mishandelde vrouw.” En zoals bij vrijwel alle slachtoffers na een ernstig ongeluk, blijven de gebeurtenissen haar natuurlijk door het hoofd spoken. “Had ik níét achter die piano moeten kruipen voor dat stomme Kortjakje? Onzin, natuurlijk. Die kabel was gewoon echt niet te zien, en je gaat er ook niet vanuit dat er een kabel ís. Natuurlijk is het ook deels pure pech, maar dit had iedereen kunnen overkomen. Het is wel heel prettig dat NS de aansprakelijkheid zo snel heeft erkend, daar ben ik wel blij om.”

Letselschadebureau JBL&G is bezig met een schadeopstelling, maar moet vanzelfsprekend wel eerst zien hoe het gaat met het herstel en de re-integratie. Ook het bureau vindt het te prijzen dat NS de zaak zo snel heeft opgepakt, de aansprakelijkheid heeft erkend en de draad al meteen heeft vervangen door een veel zichtbaarder dikke rood-witte ketting.

Foto's: 1. de oude situatie met staaldraad en bloed  2. de nieuwe ketting aan de kruk   Foto"s: JBL&G