'Minister geeft geen garanties voor toegang tot nieuwe medicijnen'

Dit is een expertquote van Wim de Haart, manager Gezondheidseconomie en Vergoedingen, Vereniging Innovatieve Geneesmiddelen.

U kunt dit bericht, of delen hiervan gebruiken op uw kanalen, met vermelding van de naam van de expert en organisatie. Aanleiding: Kamerbrief over wijziging beleidsregels voor de toepassing van de sluis voor dure geneesmiddelen | Kamerstuk | Rijksoverheid.nl

Minister Ernst Kuipers heeft in een brief aan de Kamer aangegeven vanaf 1 juli meer geneesmiddelen in de zogenaamde sluis te plaatsen. In de sluis worden geneesmiddelen beoordeeld en onderhandeld over de prijs. Medicijnen die in deze sluis komen zijn vaak de meer kostbare behandelingen tegen onder andere kanker en zeldzame ziektes.

De Vereniging Innovatieve Geneesmiddelen (VIG) begrijpt dat de minister zijn verantwoordelijkheid neemt voor de toegang tot nieuwe geneesmiddelen en kiest voor een verbreding van de sluis. Ook de VIG staat achter een eenduidige en transparante beoordeling, onderhandeling en toelating van nieuwe behandelingen.

Wachttijd loopt op

Helaas geeft de minister geen enkele garantie dat de doorlooptijden in de sluis niet verder oplopen. Nu al wachten patiënten meer dan 500 dagen op een nieuwe behandeling, en deze wachttijd is de laatste jaren steeds verder opgelopen. Ongeveer een op de vijf Europees goedgekeurde geneesmiddelen verdwijnt in de sluis, gemiddeld voor ruim anderhalf jaar. Dat worden er na 1 juli alleen maar meer, nu de minister de criteria voor de sluis gaat aanpassen.

Euro voor patiënt

Een verbreding van de sluis moet samengaan met een verbetering, met heldere doorlooptijden en een duidelijk proces. De VIG vraagt al geruime tijd om deze verbeteringen en heeft hiervoor ook concrete ideeën aangedragen. Zo kan een ‘dashboard’ meer inzicht geven welke behandelingen in de sluis zitten en in welk stadium. Dat geeft duidelijkheid voor patiënten, artsen en fabrikanten. Ook moet er een oplossing komen voor patiënten die nu niet kunnen beschikken over een medicijn zolang het in de sluis zit.

Het kan niet zo zijn dat patiënten de dupe zijn van trage en ondoorzichtige onderhandelingen. Net als bij de oplopende tekorten zien we dat in Nederland een eenzijdige focus op uitgaven en prijzen leidt tot uitholling van de kwaliteit en beschikbaarheid van medicijnen. De euro gaat hier voor de patiënt. Dat dit anders kan zien we in de landen om ons heen, waar nieuwe medicijnen vrijwel meteen beschikbaar zijn als ze goedgekeurd zijn. Dat moet in Nederland ook mogelijk zijn.