'Omnibus-pakket biedt MKB een kans op gefaseerde en realistische duurzaamheidsrapportage'

De Europese Commissie heeft met het Omnibus-vereenvoudigingspakket een belangrijke koerswijziging doorgevoerd in de regelgeving rondom duurzaamheidsrapportage. De CSRD-wetgeving werd te complex voor bedrijven en moest eenvoudiger. Of deze reset noodzakelijk was, is voer voor discussie. Vanuit maatschappelijk oogpunt is het essentieel dat de bedrijven die niet (meer) rapportageplichtig zijn het onderwerp niet van de agenda halen. De overheid moet hierbij ondersteunen door de kaders te geven voor een toekomstbestendige rapportagestructuur die stap voor stap wordt uitgerold.

De oorspronkelijke CSRD-verplichtingen waren door de uitgebreide rapportageplicht voor veel bedrijven, met name het MKB, een relatief zware administratieve last. Met de nieuwe aanpassingen wordt de rapportagedrempel verhoogd van bedrijven met meer dan 250 werknemers naar bedrijven met meer dan 1.000 werknemers. Hierdoor vallen veel bedrijven nu buiten de verplichting om te rapporteren over hun impact.

Als het Omnibus-plan wordt aangenomen, krijgt een groot deel van het Nederlandse bedrijfsleven verlichting van de administratieve druk. Dat neemt niet weg dat veel van deze bedrijven wellicht nog steeds moeten rapporteren over duurzaamheid. Niet omdat het volgt uit de CSRD-wetgeving maar omdat stakeholders dat simpelweg eisen. Dat kan een grote afnemer zijn die zelf wel onder de CSRD valt maar ook een bank die duurzaamheid meeweegt bij een financieringsaanvraag.

Om duurzaamheidsrapportage op de agenda te houden in het hele bedrijfsleven, en het MKB te helpen bij dit thema, is het noodzakelijk dat de overheid op dit punt een heldere visie etaleert. Met als doel realistische en uitvoerbare regelgeving, zonder dat het MKB onnodig op kosten wordt gejaagd. Dit vereist een gefaseerde aanpak voor MKB-bedrijven met impact. Denk aan een vereenvoudigde duurzaamheidsrapportage waarin ESG-factoren niet tegelijkertijd, maar stap voor stap worden opgenomen. Bijvoorbeeld met de vrijwillige rapportagestandaard VSME als uitgangspunt. Een logische eerste stap is CO2-uitstoot: scope 1 en scope 2 zijn meestal relatief eenvoudig meetbaar met praktisch inzetbare tools. Aansluiting op bestaande en bewezen rapportage-infrastructuur, zoals die is opgetuigd voor de jaarrekening, kan hierbij een efficiënte basis bieden.

De Nederlandse overheid moet nu de regie nemen en een verplicht maar praktisch kader neerzetten voor het Nederlandse bedrijfsleven. Heldere normen zijn essentieel, zodat bedrijven niet vastlopen door onduidelijke of subjectieve richtlijnen en niet overbelast worden door te hoge regeldruk in korte tijd. Dit biedt bedrijven de duidelijkheid die ze nodig hebben en stimuleert een effectieve bijdrage aan een duurzamere economie.