Waterschappen: voorkom medicijnresten in water

Waterschappen willen minder medicijnresten in water. We gebruiken in Nederland steeds meer medicijnen. De resten daarvan komen in sloten en rivieren terecht. Dat is slecht voor het waterleven en lastig voor de bereiding van drinkwater. De waterschappen zijn verantwoordelijk voor schoon water en vinden het van groot belang voor onze toekomst dat het water schoon blijft.

Samenwerken in de keten

Volgens het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) komen er in Nederland per jaar 140.000 kilo medicijnresten in het water terecht. Door vergrijzing gaan we steeds meer medicijnen gebruiken. In de Ketenaanpak Medicijnresten uit Water werken de Rijksoverheid, de waterschappen, de drinkwaterbedrijven, gemeenten, de farmaceutische industrie en partijen uit de zorgsector aan het terugdringen van medicijnresten in oppervlakte- en grondwater. Alleen door samen te werken in de keten kan de hoeveelheid medicijnresten in water worden teruggedrongen. Daar moet volgens de waterschappen dan ook met kracht aan worden gewerkt. Zelf investeren de waterschappen al in onderzoek naar medicijnresten en verwijderingstechnieken.

Aanpak bij de bron

Een gezamenlijke aanpak bij de bron - wat er niet in komt, hoeft er ook niet uit – voorkomt onnodige lozingen naar riool- of oppervlaktewater. Hans Oosters, voorzitter Unie van Waterschappen: “Medicijnresten horen niet in het water thuis. Waterschappen zijn verantwoordelijk voor de waterkwaliteit, die taak nemen we serieus. We hebben de afgelopen periode veel geïnvesteerd om het probleem inzichtelijk te krijgen. Via de hotspotanalyse van onderzoeksinstituut STOWA hebben we een inschatting op welke RWZI’s de grootste knelpunten zitten.”

Meten is weten

De Hotspotanalyse geeft een inschatting waar de knelpunten het grootst zijn. Bijvoorbeeld locaties met relatief veel lozingen op een klein water of beek. Ook specifieke functies zoals bijvoorbeeld oppervlaktewater als bron voor drinkwaterbereiding zijn hierbij van belang. Regionaal vraagt dit om nader onderzoek en analyse. Oosters: “De waterschappen gaan door met onderzoek naar de effecten van medicijnresten op de ecologie en naar verdergaande zuiveringstechnieken. Experimenteren en kennisdelen zijn van groot belang. Het verschilt per gebied welke keuzes er worden gemaakt. Regionaal zou het nodig kunnen zijn om extra te zuiveren. De waterschappen verwachten dan wel dat de veroorzaker van het probleem, de farmaceutische industrie, een bijdrage levert aan de kosten van het zuiveren.”