Het woningtekort stabiliseert, maar dat is geen reden tot geruststelling. Een structurele bouwproductie van 100.000 woningen per jaar blijft voorlopig buiten bereik zolang we niet veel verder gaan in het industrialiseren van de woningbouw én in het versoepelen van wet- en regelgeving. Dit is de kernboodschap van het recente STOER-advies (Schrappen Tegenstrijdige en Overbodige Eisen en Regelgeving), en die verdient brede navolging.
We vragen momenteel maatwerk van een sector die in massa zou moeten produceren. Dat is niet houdbaar. Zonder schaalbare, fabrieksmatige productie en versimpelde procedures blijft elk plan haperen op uitvoerbaarheid. Denk aan vergunningsprocedures die maanden duren, regelgeving die standaardisatie belemmert en lokale interpretaties die innovatie blokkeren.
De focus moet dus verschuiven: van symptoombestrijding naar systeemherziening. Bouwbedrijven hebben de kennis en technieken om sneller, duurzamer én betaalbaarder te bouwen, maar dan moeten we ze daar ook beleidsmatig en juridisch de ruimte voor geven.
Als we echt 100.000 woningen per jaar willen realiseren, dan is het tijd om het bouwen zelf opnieuw te organiseren: industrieel, gestandaardiseerd en met duidelijke spelregels. Alleen dan doorbreken we het patroon van vertraging en gemiste doelen. De sector is er klaar voor, nu de politiek nog.