Het is verstandig dat de salderingsregeling wordt afgeschaft. Subsidies zijn bedoeld om een duurzame technologie op gang te helpen, niet om deze permanent te blijven ondersteunen. Als het omgekeerde gebeurt, een tijdelijke maatregel die ongemerkt permanent wordt, roept dat juist publieke verontwaardiging op. Denk aan het ‘kwartje van Kok’, dat tot op de dag van vandaag als voorbeeld geldt van slecht uitgelegd beleid. Dat risico was ook aanwezig als salderen eindeloos was doorgegaan.
De regeling stimuleerde bovendien het terugleveren van zonnestroom op momenten waarop het elektriciteitsnet al overbelast is; een situatie die we ons in tijden van netcongestie niet kunnen permitteren. Het afbouwen van salderen maakt ruimte voor slimmere prikkels, zoals het verhogen van je eigen verbruik in de vorm van flexibiliteit en mogelijk batterijopslag.
De manier waarop het gebeurt, is echter te betreuren. Er lag een geleidelijk afbouwpad met duidelijke tussenstappen waarmee huishoudens en installateurs zich goed hadden kunnen voorbereiden. Door dit pad los te laten en over te gaan tot een abrupt einde, is onnodig veel maatschappelijk vertrouwen verloren gegaan. Zeker als 72 procent van de Nederlanders zich uitspreekt vóór behoud van de regeling, is het essentieel dat beleid uitlegbaar, geleidelijk en voorspelbaar blijft.
Mijn advies aan beleidsmakers: zorg bij toekomstige aanpassingen in het (energie)beleid voor transparantie, stabiliteit en tijdige communicatie. Alleen zo behouden we het noodzakelijke draagvlak voor de energietransitie.