'Niet woningbouw, maar gebrek aan voorzieningen zet druk op leefbaarheid'

Het recente rapport van de Amsterdamse Rekenkamer schetst terecht de uitdagingen rondom het terrein Amstel III, waar een monofunctioneel kantorengebied verandert in een gemengde stadswijk. Maar wie goed leest, ziet dat de druk op leefbaarheid niet ontstaat door veel of kleine woningen, zoals Het Parool suggereert, maar door het achterblijven van investeringen in voorzieningen en openbare ruimte.

In het publieke debat is veel aandacht voor het aandeel kleinere woningen op het terrein. Dat aandeel was in de eerste projecten relatief hoog vanwege het grote aandeel studentenhuisvesting. Maar in nieuwere projecten neemt de gemiddelde woninggrootte al toe. Die is nog wel kleiner dan in de bestaande voorraad, maar dat is logisch. Dit is een gevolg van de demografische ontwikkeling en de huishoudensformatie: de meeste nieuwe huishoudens zijn één- en tweepersoonsgezinnen.

Compact wonen is geen probleem, maar een passend en betaalbaar antwoord op deze demografische realiteit en op de betaalbaarheidsopgave. Wat een éénpersoonshuishouden juist nodig heeft zijn goede voorzieningen en een sociaal netwerk in de buurt.

De leefbaarheid staat niet onder druk door de woningbouw, maar doordat investeringen in publieke ruimte, mobiliteit, scholen en sportvoorzieningen achterblijven. Gebiedsontwikkeling slaagt immers alleen als ook mobiliteit, groen, scholen en sportfaciliteiten gelijke tred houden. Daar ligt een publieke verantwoordelijkheid. 

Als we écht een inclusieve en leefbare stad willen bouwen, moet gebiedsontwikkeling niet alleen gaan over aantallen, maar over integraliteit. Dat vraagt om gedeeld eigenaarschap, gezamenlijke keuzes en betere samenwerking tussen publieke en private partijen. Zodat we geen 'lappendeken' bouwen, maar complete stadswijken waar mensen willen wonen, leven en (ver)blijven. Juist voldoende woningen zorgen voor de kritische massa die voorzieningen mogelijk maakt. 

Het risico is dan ook niet dat we te veel woningen bouwen, maar dat de gemeente te terughoudend is en publieke investeringen te lang uitstelt. Dát zet de leefbaarheid pas echt onder druk.