'Werkgevers spelen cruciale rol bij volhouden goede voornemens medewerkers'

Het is bijna 7 maart, 66 dagen na oud en nieuw. Volgens de 66-dagen-theorie zou nieuw gedrag nu een automatisme moeten zijn geworden. Toch mislukken veel goede voornemens, niet door een gebrek aan wilskracht, maar door de omgeving. Werkgevers spelen hierin een cruciale rol. Een werkomgeving die gezond gedrag ondersteunt, helpt medewerkers hun doelen vol te houden. Dit levert minder stress, hogere productiviteit en lager ziekteverzuim op. Investeren in vitaliteit betaalt zich terug.

Het belang van een stimulerende werkomgeving

Afvallen, meer sporten, minder stress – dit lukt alleen als de omstandigheden meewerken. Werkgevers kunnen het verschil maken door een werkomgeving te creëren die gezond gedrag structureel stimuleert. Lange werkdagen en hoge werkdruk bemoeilijken gedragsverandering. Organisaties die overwerk stimuleren maar tegelijkertijd een workshop ‘work-life balance’ aanbieden, ondermijnen hun boodschap. Hetzelfde geldt voor werkgevers die vitaliteit belangrijk vinden, maar geen ruimte geven voor beweging. Gedragsverandering volgt de formule R = G x C³: resultaat komt voort uit gedrag, competenties, commitment en context. Die context wordt vaak over het hoofd gezien.

Vitaliteit als strategische investering

Vitaliteit is geen kostenpost, maar een strategische investering. Gezonde, energieke medewerkers werken efficiënter, presteren beter en ervaren minder werkstress. Dit vermindert ziekteverzuim en verhoogt de productiviteit. Werkgevers die ruimte bieden voor beweging, gezonde voeding en mentale ondersteuning krijgen gemotiveerde medewerkers terug. Gedragsverandering kost tijd: de 66-dagen-regel laat dat zien. Korte initiatieven zoals een ‘gezonde januari’ hebben vaak weinig effect. Werkgevers die impact willen maken, zorgen voor een werkomgeving die gezond gedrag structureel ondersteunt.

Wat als werkgevers niets doen?

Werkgevers die geen aandacht besteden aan vitaliteit, lopen risico’s. Hoge werkdruk en een ongezonde werkomgeving leiden tot meer uitval, hogere zorgkosten en lagere betrokkenheid. Verzuimkosten en productiviteitsverlies kunnen oplopen. Vitaliteit negeren is een risico op de lange termijn.