'Voedingsbedrijven nemen te weinig verantwoordelijkheid voor eerlijke productieketens'

Na jarenlang werk van de Europese Commissie is de CSDDD-richtlijn die bedrijven verplicht tot meer aandacht voor mensenrechten en milieu in hun productie- en toeleverketens bijna een feit. Recent hebben de EU-lidstaten na aanvankelijk nieuw verzet alsnog een akkoord bereikt. Het is de hoogste tijd om werk te maken van eerlijke productieketens en op te komen voor arbeidskrachten in lokale gemeenschappen. Voedingsbedrijven doen er goed aan zelf actie te ondernemen. Zeker nu de ‘anti-wegkijk-wet’ voor de zoveelste keer nog verder is afgezwakt.

Eigen verantwoordelijkheid nemen

Het is begrijpelijk dat een Europese aanpak de voorkeur heeft om misstanden op een gelijke manier aan te pakken. Momenteel valt slechts 1/3 van de oorspronkelijke bedrijven onder het akkoord: bedrijven met > 1000 werknemers (was 500) en met > 450 miljoen euro omzet (was 150 miljoen). Het zet veel meer zoden aan de dijk als voedingsbedrijven zelf verantwoordelijkheid nemen voor eerlijke productieketens.

Rapportage arbeidsomstandigheden en milieukwesties

De Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD) verplicht grote bedrijven al om over arbeidsomstandigheden en milieukwesties in hun toeleverketens te rapporteren. Deze Europese duurzaamheidsrapportage richtlijn geldt voor beursgenoteerde bedrijven vanaf het verslagjaar 2024. Grotere bedrijven die voldoen aan de CSRD-criteria moeten al rapporteren vanaf 2025.  

Wegkijken is geen optie meer

Consumenten eisen steeds meer transparantie over de productie van hun voeding en onder welke omstandigheden die plaatsvindt. Nu welbevinden en inclusie steeds meer aandacht krijgen, is het des te belangrijker serieus werk te maken van maatschappelijk verantwoord ondernemen.

Voedingsbedrijven kunnen niet langer wegkijken van uitbuiting van tomatenplukkers in Zuid-Italië of mistanden op theeplantages in Kenia. Of dichter bij huis: ernstige werk- of huisvestingssituaties van arbeidsmigranten. Voor voedingsbedrijven en supermarkten is het tijd hun sociale hart (meer) te tonen door mensenrechtenmisstanden in hun productieketens echt serieus aan te pakken. Dat geldt ook voor bedrijven die niet onder de CSDDD vallen.