1 op de 5 kinderen leeft in oorlogsgebied

Wereldwijd woont 1 op de 5 kinderen in een gebied waar oorlog of conflict heerst. In totaal leven 420 miljoen kinderen in landen waar geweld plaatsvindt: twee keer zoveel als 20 jaar geleden. Dat blijkt uit nieuw onderzoek gebundeld in het rapport Stop the War on Children, van hulporganisatie Save the Children.

Interviewmogelijkheden: Directeur Pim Kraan en ervaringsdeskundigen Farzad (12) uit Afghanistan (nu woonachtig in Ossendrecht) en Ahmad (15) uit Syrië (nu IJsselstein). Zie beeld in bijlage.

In 2016 leefden 390 miljoen kinderen in gebieden waar oorlog plaatsvindt, nu zijn dat er 30 miljoen meer. Afghanistan, Jemen, Zuid-Soedan, de Centraal-Afrikaanse Republiek, de Democratische Republiek Congo, Syrië, Irak, Mali, Nigeria en Somalië zijn de tien landen waarin kinderen het hardst worden getroffen. 

Oorzaken

Save the Children wijt de verslechterde situatie aan het feit dat conflicten steeds langer duren. De oorlog in Syrië bijvoorbeeld, duurt al langer dan de Tweede Wereldoorlog. Ook zijn scholen en huizen een gemakkelijk doelwit, omdat conflicten steeds vaker in dichtbevolkte gebieden en steden plaatsvinden. Het aantal gewapende strijders neemt toe, net als het gebruik van tactieken waarbij honger wordt ingezet als oorlogswapen. Hulporganisaties krijgen steeds moeilijker toegang tot conflictgebieden.

Farzad (12) woont nu in Nederland. Tot zijn negende leefde hij in een conflictgebied in Afghanistan waar zijn vader en zusje vermist raakten. ‘Iedere dag hoorde ik schoten en bommen. Buiten spelen was te gevaarlijk en soms hadden we twee of drie dagen geen eten. Mijn moeder huilde vaak, waardoor ik ook verdrietig werd.’ Inmiddels woont Farzad in Nederland, waar hij een nieuw leven op kon bouwen.

Risico’s

Kinderen die in conflictgebieden wonen, lopen meer dan ooit het risico slachtoffer te worden van zware mensenrechtenschendingen zoals moord, verminking, seksueel geweld en ontvoering. Het aantal zware geweldplegingen tegen kinderen steeg van 10.000 in 2010 naar 25.000 nu. Ook zijn zij het meest kwetsbaar wanneer basisvoorzieningen - zoals voeding en medische zorg - wegvallen. Als kinderen aan hun lot ontsnappen, hebben ze vaak jarenlang last van trauma’s. De lichamelijke, maar vooral ook geestelijke effecten kunnen hele generaties doorwerken.

Internationaal actieplan

Het onderzoeksrapport Stop the War on Children komt naar buiten aan de vooravond van de grote veiligheidsconferentie in München (15-17 februari). Het bevat een internationaal actieplan waarmee Save the Children wereldwijd oproept kinderen in conflictgebieden te beschermen. Als onderdeel van het 100-jarig bestaan wordt op 16 mei  in het Vredespaleis in Den Haag een internationaal event georganiseerd waar aandacht wordt gevraagd voor kinderen in conflicten.

‘Wij roepen landen op de internationale wetten die er zijn – bijvoorbeeld de Veilige Scholen Verklaring – te handhaven. Save the Children vindt dat daders moeten worden gestraft en er moeten instrumenten komen om burgerslachtoffers te kunnen registeren. Kinderen moeten centraal staan bij wederopbouw. Daar hoort ook het bieden van psychosociale zorg bij, het opleiden van lokale maatschappelijk werkers en het helpen van kinderen met een handicap.’

Wereldwijd woont 1 op de 5 kinderen in een gebied waar oorlog of conflict heerst. In totaal leven 420 miljoen kinderen in landen waar geweld plaatsvindt: twee keer zoveel als 20 jaar geleden. Dat blijkt uit nieuw onderzoek gebundeld in het rapport Stop the War on Children, van hulporganisatie Save the Children.

Interviewmogelijkheden: Directeur Pim Kraan en ervaringsdeskundigen Farzad (12) uit Afghanistan (nu woonachtig in Ossendrecht) en Ahmad (15) uit Syrië (nu IJsselstein). Zie beeld in bijlage.

In 2016 leefden 390 miljoen kinderen in gebieden waar oorlog plaatsvindt, nu zijn dat er 30 miljoen meer. Afghanistan, Jemen, Zuid-Soedan, de Centraal-Afrikaanse Republiek, de Democratische Republiek Congo, Syrië, Irak, Mali, Nigeria en Somalië zijn de tien landen waarin kinderen het hardst worden getroffen. 

Oorzaken

Save the Children wijt de verslechterde situatie aan het feit dat conflicten steeds langer duren. De oorlog in Syrië bijvoorbeeld, duurt al langer dan de Tweede Wereldoorlog. Ook zijn scholen en huizen een gemakkelijk doelwit, omdat conflicten steeds vaker in dichtbevolkte gebieden en steden plaatsvinden. Het aantal gewapende strijders neemt toe, net als het gebruik van tactieken waarbij honger wordt ingezet als oorlogswapen. Hulporganisaties krijgen steeds moeilijker toegang tot conflictgebieden.

Farzad (12) woont nu in Nederland. Tot zijn negende leefde hij in een conflictgebied in Afghanistan waar zijn vader en zusje vermist raakten. ‘Iedere dag hoorde ik schoten en bommen. Buiten spelen was te gevaarlijk en soms hadden we twee of drie dagen geen eten. Mijn moeder huilde vaak, waardoor ik ook verdrietig werd.’ Inmiddels woont Farzad in Nederland, waar hij een nieuw leven op kon bouwen.

Risico’s

Kinderen die in conflictgebieden wonen, lopen meer dan ooit het risico slachtoffer te worden van zware mensenrechtenschendingen zoals moord, verminking, seksueel geweld en ontvoering. Het aantal zware geweldplegingen tegen kinderen steeg van 10.000 in 2010 naar 25.000 nu. Ook zijn zij het meest kwetsbaar wanneer basisvoorzieningen - zoals voeding en medische zorg - wegvallen. Als kinderen aan hun lot ontsnappen, hebben ze vaak jarenlang last van trauma’s. De lichamelijke, maar vooral ook geestelijke effecten kunnen hele generaties doorwerken.

Internationaal actieplan

Het onderzoeksrapport Stop the War on Children komt naar buiten aan de vooravond van de grote veiligheidsconferentie in München (15-17 februari). Het bevat een internationaal actieplan waarmee Save the Children wereldwijd oproept kinderen in conflictgebieden te beschermen. Als onderdeel van het 100-jarig bestaan wordt op 16 mei  in het Vredespaleis in Den Haag een internationaal event georganiseerd waar aandacht wordt gevraagd voor kinderen in conflicten. Pim Kraan, directeur Save the Children, licht het actieplan toe:

‘Wij roepen landen op de internationale wetten die er zijn – bijvoorbeeld de Veilige Scholen Verklaring – te handhaven. Save the Children vindt dat daders moeten worden gestraft en er moeten instrumenten komen om burgerslachtoffers te kunnen registeren. Kinderen moeten centraal staan bij wederopbouw. Daar hoort ook het bieden van psychosociale zorg bij, het opleiden van lokale maatschappelijk werkers en het helpen van kinderen met een handicap.’