'Wetgever geef gemeenten duidelijkheid bij Wmo-voorzieningen bij geclusterde woonvormen'

Recent heeft de VNG geadviseerd over hoe te handelen bij een Wmo-aanvraag indien sprake is van een wooncluster waarbij wonen en zorg onlosmakelijk verbonden zijn. De bedoeling van de wetgever: een duidelijke scheiding in zorg en verantwoordelijkheid aanbrengen tussen de Wlz en de Wmo. In de praktijk is deze scheiding niet altijd zo duidelijk en zijn er allerlei uitzonderingen.

Op basis van een bestuurlijke afspraak blijven gemeenten verantwoordelijk voor Wmo-voorzieningen bij een Wlz-geïndiceerde die woonachtig is een wooncluster waarbij wonen en zorg onlosmakelijk verbonden zijn. Ook uit de wet en jurisprudentie volgt niet dat gemeenten niet verantwoordelijk zijn.

Uit jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep volgt dat de aanwezigheid van een Wlz-indicatie weliswaar met zich meebrengt dat een Wmo 2015-aanvraag ter zake mág worden afgewezen, maar dat het niet zo is dat een dergelijke aanvraag móet worden afgewezen. Alvorens over te kunnen gaan tot een afwijzing, moet de gemeente een belangenafweging maken.

Mijns inziens moet de wetgever hier snel een knoop doorhakken. Nu ontstaat de situatie dat gemeenten gaten moeten opvullen, waarvoor de financiën niet toereikend zijn. Niet wenselijk.