De lange, hete zomer van vorig jaar leidde in het hele land tot ongelukken met scooterrijders, die op omhoog gekomen stoeptegels klapten. In vrijwel alle gevallen kregen de slachtoffers die bij hun gemeente aanklopten om de schade te claimen nul op het rekest. Een man uit Leiderdorp wist als een van de weinigen verhaal te halen. Blij werd hij er niet van, want aan het gevaar zelf werd niks gedaan.
Het duurde maanden voordat hij überhaupt weer naar het gewraakte fietspad toe durfde, lopend, begeleid door zijn eigen traumapsycholoog. Een op zijn minst confronterende ervaring: langs het pad lagen nog steeds boutjes en moertjes en stukken van zijn eigen verongelukte scooter, maanden later. “Kun je meteen zien hoe lekker goed dat pad daar onderhouden wordt. Niet dus.”
De 29-jarige Hans uit Leiderdorp werd op 16 juli vorig jaar vanaf het zadel van zijn scooter gekatapulteerd, toen zijn voorwiel op een door de zomerhitte omhoog gekomen stoeptegel knalde. “Ik ben wezen vliegen”, omschrijft hij het zelf, “de scooter stopte meteen, die tegel zette alles klem, en ik vloog door de lucht.”
Hij hield er onder meer een gebroken arm, een verwoeste pols, tal van kneuzingen, schaafwonden en blauwe plakken aan over. Na weken in het ziekenhuis, vijf operaties en maanden van revalidatie zit hij nu alweer een jaar thuis, voor 100 procent afgekeurd, met twee nog steeds vrijwel onbruikbare onderarmen. Samen met letselschadebureau JBL&G uit Amsterdam stelde hij de gemeente Leiderdorp aansprakelijk voor zijn malheur.
De gemeente wist van de losse tegels in het fietspad langs de Engelendaal af, want ze had er zelf voor gewaarschuwd op de gemeentelijke website en het plaatselijke huis-aan-huisblad. Ook op Facebook waren waarschuwingen verschenen, maar aan de losse tegels zelf werd niets gedaan. In andere steden zoals Amsterdam, waar vorig jaar zomer ook diverse scooteraars tegen omhoog staande tegels botsten, waren wel meteen wegwerkers en stratenmakers aan het repareren geslagen. In Leiderdorp ligt het fietspad er echter nog vrijwel net zo bij als vorig jaar, volgens het slachtoffer, en is er nog niets gebeurd.
“Ze hebben even verderop wel een mooi nieuw bankje neergezet van 30.000 euro. Reparatie van het fietspad zou 25.000 euro moeten kosten, maar dat kon er nu nog niet van af, blijkbaar, dat bankje moest eerst. Ik rijd zelf echt niet meer over dat fietspad, dat is nog veel te link, ik gebruik nu de weg ernaast maar. Het lijkt wel of het ze niet uitmaakt. Maar wat als daar straks een moeder en een kind gaan vliegen?!?”
Verzekeraar Achmea van de gemeente Leiderdorp betaalde smartengeld en schadevergoeding. Het exacte bedrag houdt het slachtoffer liever voor zich. Zelf prefereerde hij eigenlijk vooral een goed en veilig fietspad voor iedereen: “Leuk en aardig, die schadevergoeding, maar ik had veel liever dat ze eens verantwoording aflegden en aan de slag gingen. Maar ze liegen tegen iedereen, er wordt al jaren beloofd dat er aan zal worden gewerkt, dat ze ‘druk bezig zijn met de voorbereidingen voor het upgraden’, maar er gebeurt nu nog steeds niks! We zijn ruim een jaar later! Eén en al frustratie, elke dag weer. Het gaat bij mij zelfs al zover dat ik nu denk: ik steek er desnoods zelf wel geld in, voordat er doden gaan vallen.”
Foto 1: Het slachtoffer meteen na het ongeluk. Foto 2: De op een tegel geklapte scooter. (Eigen foto's)
Dit is een origineel bericht van Juridisch Bureau Letselschade & Gezondheidsrecht
Ga naar alle berichten van deze organisatie.