'Studentenverenigingen zetten met gedragscode belangrijke stap, maar reis is pas begonnen'

Op 18 juni ondertekenden zo’n vijftig studentenverenigingen de nieuwe gedragscode van de Landelijke Kamer van Verenigingen (LKVV). Deze gedragscode gaat niet alleen over seksueel grensoverschrijdend gedrag, maar ook over middelengebruik. En de verenigingen spreken ook af dat ze een vertrouwenspersoon instellen. Dat is een belangrijke stap in de richting van sociale veiligheid, maar voor het voorkomen van grensoverschrijdend gedrag is meer nodig. De verenigingen zullen op zoek moeten naar de risicofactoren voor grensoverschrijdend gedrag in de organisatie.

Een aantal van die factoren zijn mogelijk juist bij de studentenverenigingen aanwezig. We weten onder meer dat sterk hiërarchische verhoudingen en alcoholgebruik risicofactoren zijn. Ook traditionele opvattingen over seks en gender vormen een risico. En hoewel de onderlinge sterke verbondenheid heel positief ervaren wordt, is het ook een risicofactor. Het kan dan ook niet anders dan dat verenigingen kijken naar de manier waarop ze georganiseerd zijn en naar hun gewoontes en rituelen.

Grensoverschrijdend gedrag kent altijd een individuele kant en een institutionele kant. Door middel van een gedragscode stel je duidelijke normen. Maar normstelling is niet voldoende. De formele en niet-officiële processen, structuren en normen, zijn nadrukkelijk medebepalend voor de schade die mensen oplopen. Institutionele verandering doet pijn, maar die blaren horen bij de reis.