Gevangen en mishandeld: één jaar na de migratie-deal met Libië

01 FEB 2018 00:01 | Oxfam Novib

Eén jaar nadat Libië en Italië, met steun van de EU, een deal sloten om de komst van migranten te ontmoedigen, zitten veel migranten in Libië gevangen of worden ze misbruikt en mishandeld. Migranten die uit Libië wisten te ontsnappen vertellen aan Oxfam Novib en partnerorganisatie Borderline Sicilia over ontvoeringen, moorden, verkrachtingen en dwangarbeid.

De Libië-deal kwam vorig jaar tot stand. Sindsdien hebben de EU en Italië de Libische kustwacht voorzien van trainingen, en financiële en logistieke ondersteuning. Volgens Oxfam Novib en Borderline Sicilia moet deze samenwerking er met name voor zorgen dat mensen worden ontmoedigd om uit Libië te ontsnappen. De twee organisaties roepen de EU en Italië op om de deal met Libië onmiddellijke te beëindigen, net als de activiteiten die gericht zijn op het terugsturen van mensen naar Libië en de samenwerking met de Libische kustwacht.

Volgens Oxfam Novib zorgt de steun van de EU aan de Libische kustwacht tot onmenselijk lijden van mensen die in Libië vastzitten. Hoewel de pogingen van de Afrikaanse Unie, de EU en de Verenigde Naties om migranten te bevrijden uit detentiecentra goed zijn, bereiken deze pogingen de meerderheid van de vastzittende migranten in Libië niet. Dit komt doordat de Libische overheid slechts een paar nationaliteiten heeft erkend die in aanmerking komen voor internationale bescherming.

Evelien van Roemburg, migratie expert bij Oxfam Novib:

“De mensen die we spraken ontvluchten oorlog, achtervolging, en armoede. Maar in Libië komen ze in een hel terecht. Europese overheden hebben de plicht om mensenrechten te beschermen, ook die van vluchtelingen en andere migranten. Mensen die via de Middellandse zee Libië proberen te ontvluchten moeten dus niet teruggestuurd worden naar die gevaarlijke plek.”

“De migratie-deal met Libië zorgt ervoor dat mensen onnodig lijden. Italië moet daarom de deal per direct beëindigen. Eventuele nieuwe afspraken moeten de veiligheid van degene die vastzitten in Libië en hulp nodig hebben centraal stellen. De EU probeert mensen ervan te weerhouden Libië te verlaten door de kustwacht te trainen, maar moet zich juist richten op het bevrijden van alle mensen in detentiecentra, ongeacht hun nationaliteit.”

Door het conflict in Libië hebben meer dan 1.3 miljoen mensen in het land humanitaire noodhulp nodig, volgens de VN. Deze hulpbehoevende groep omvat ontheemden, Libiërs die zijn teruggekeerd uit het buitenland, maar ook de honderdduizenden vluchtelingen en migranten uit andere landen die opzoek zijn naar veiligheid. Ook de VN maakt zich specifiek zorgen over migranten die worden misbruikt.

De getuigenissen die Oxfam Novib en Borderline Sicilia hebben verzameld geven aan dat de situatie sinds de Libië-Italië deal niet verbeterd is. Van de 158 interviews met migranten die via Libië in Italië zijn aangekomen, vertelt 84 procent inhumaan te zijn behandeld of te zijn mishandeld. Bijna driekwart gaf aan getuige te zijn geweest van moord en martelingen. De interviews brengen ook aan het licht dat mensen worden ontvoerd, vrouwen worden verkracht, en mannen worden gedwongen te werken zonder salaris; slavernij dus.

Precious, 28-jaar, uit Nigeria werd vastgezet in Tripoli. “Ze vroegen om geld maar dat hadden we niet. We kregen slechts één keer per dag te eten, een beetje rijst of rauwe pasta. De vrouwen onder ons werden geslagen en werden verkracht voor ze te eten kregen.”

Francis, 20 jaar, uit Gambia werd ontvoerd door een criminele bende. “Meer dan 300 mensen werden in een ruimte vastgehouden. Ik zat daar vijf maanden vast. Elke dag werden we gedwongen om te werken. Degene die in opstand kwamen werden vermoord.”

 

Evelien van Roemburg was onlangs nog in Sicilië in Italië, waar veel vluchtelingen en migranten aankomen, en is beschikbaar voor interviews. Oxfam Novib en haar partnerorganisatie Borderline Sicilia spraken met 158 mensen. Enkele van hun getuigenissen zijn onderaan dit persbericht te lezen. Lees het Oxfam Novib rapport van augustus 2017 met getuigenissen van migranten die via Libië reisden. Het rapport toont aan dat migranten dagelijks lijden onder martelingen, verkrachtingen en slavernij: https://www.oxfam.org/en/pressroom/pressreleases/2017-08-09/torture-rape-and-slavery-libya-why-migrants-must-be-able-leave Oxfam vangt nieuwe migranten op en ondersteunt hen met onder andere eten, kleding, schoenen, hygiëne-kits, en psychologische en juridische ondersteuning. Oxfam heeft al eerder gewaarschuwd dat de EU steeds vaker geld voor ontwikkelingshulp misbruikt om migratie te stoppenm in plaats van mensen te helpen. Hierbij een link naar een Oxfam analyse over het EU Emergency Trust Fund for Africa: https://www.oxfam.org/en/research/beyond-fortress-europe-principles-humane-eu-migration-policy en hierbij een link naar het Oxfam-rapport over de EU Migratie Agenda: https://www.oxfam.org/en/pressroom/pressreleases/2017-10-11/oxfam-grave-abuse-shows-urgent-need-shift-eu-migration-agenda De VN Vluchtelingenorganisatie waarschuwt dat honderdduizenden mensen in Libië momenteel leven in “onveilige situaties met weinig tot geen toegang tot gezondheidszorg, essentiële medicijnen, eten, schoon drinkwater, onderdak en onderwijs.” Voor meer informatie: Marthe van der Wolf | marthe.van.der.wolf@oxfamnovib.nl | 06 5757 1813 Getuigenissen verzameld door Oxfam en Borderline (namen zijn gewijzigd om de identiteit van de migranten te beschermen). Precious, a 28-years old woman from Nigeria “When I arrived to Tripoli, I was put in prison. There where men and women with me. They asked for money which we did not have. They treated us like trash. We only ate once per day, a bit of rice or raw pasta, and drank water from old gasoline barrels. Some people died from illnesses or the beating while I was there. The women among us were beaten and raped every day – only then did they give us anything to eat. I thought several times I would die. Ever since then, I struggle to sleep, and I have nightmares.” Blessing, a 24-year old woman from Nigeria “After the terrible journey through the desert I hoped the situation in Libya would be better than what I had experienced until then. I thought I would be employed as a maid in an Arab household, as I had been told. Instead they brought me to a center where I stayed for many months. They put a fistful of rice into my hands to eat each day. They sold my body to local men. When I tried to escape, they beat me violently and raped me. I remember a man with such a strong and disgusting smell that I vomited when he came close to me. He injured me with a knife on my breast and my legs to force me to do what he wanted. I was then taken to the sea in the middle of the night. I was so afraid, but I didn’t have any force to resist. Beating me and yelling at me, they forced me on a boat. I had never seen the sea, and I thought I would die. But God wanted me to arrive in Italy, he has given me a second chance.” F., an 18-year old man from Guinea Bissau “In Tripoli, I lived with other Africans in a ‘connection house’ [smugglers’ hideouts] for four and a half months. I could leave for small jobs, but I had to be careful as it was really dangerous. The house was managed by Libyans who, every day, took the money we had earned. When the Libyans did not receive money, they took the people and transported them far way, then beat them and often left them dead. One day the Libyans came to the place where I was working and forced me to go with them; they tied my hands and feet and put me into a car. They took me to an isolated place and beat me. I still vomit blood because of this beating. Then they brought me to a beach where they beat me again and shot me in the arm; I still have the scars. In the meantime, a boat arrived at the beach. A boy got: he had been meant to steer the boat, but returned because the sea was too rough. That was why the Libyans beat him in front of everybody, they cut one of his fingers, they cut his arm and they shot his hand. The Libyans then came to me and put me on the rubber dinghy with the others. Four of them came on board and drove us up to a certain point. There, they made me understand that I had to steer the boat. They were armed. The Libyans went on the other boat and I drove the dinghy until we were in international waters where we were rescued. As soon as I arrived in the port of Pozzallo, I was arrested for [abetting irregular migration]. Frances, a 20-year old man from The Gambia “In Saba, we were kidnapped by bandits that brought us to the Abdoul Kafir prison in the city center, an apartment building transformed by the kidnappers into a prison for migrants. There were more than 300 people closed in into one big room. I was there for five months. […] Every day we were forced to work. Anyone who opposed this was killed. The living conditions were terrible: we received little food and little water. The sanitary conditions were appalling. Many people got sick. Women were systematically raped. We were all forced to attend the killing of several people by the Libyans who managed the prison. […] [In another prison,] I was again forced to work on a construction site. There were hundreds of us, and we had to sleep on the ground. There were women and children, too. The women were systematically beaten and raped by groups of people. The children were raised in the prison and then sold as servants to Libyan households. There were people who had been held in prison for a year.”

Meer binnen deze rubriek