De verkoopgolf van huurwoningen helpt starters individueel, maar verkleint de huurmarkt als geheel. Huurwoningen vormen de flexibele schil van de woningmarkt. Die is nodig voor studenten, jonge professionals, woningzoekenden die niet in aanmerking komen voor een corporatiewoning, en mensen die (nog) niet willen of kunnen kopen of bijvoorbeeld door een scheiding tijdelijk een woonoplossing zoeken. Als die huurvoorraad verder afneemt, verdwijnt de flexibiliteit uit de woningmarkt en wordt het tekort structureel groter.
Een studentenpand dat wordt verkocht aan een particuliere koper, wordt straks vaak nog maar door twee personen bewoond, in plaats van door zes studenten. Daarmee verliezen steden niet alleen woonruimte, maar ook toegang tot betaalbare huisvesting voor groepen die sterk afhankelijk zijn van huur.
De uitpondgolf is geen autonoom marktproces, maar een reactie op overheidsbeleid. Strenge regulering, fiscale druk en onzekerheid over toekomstige huurprijzen zorgen ervoor dat verhuurders woningen noodgedwongen verkopen. Daardoor verdwijnen er meer huurwoningen dan we kunnen bijbouwen. Dit verschuift alleen het bezit van woningen, maar het lost het tekort niet op. Het beperkt bovendien zowel de mobiliteit op de arbeidsmarkt als de mogelijkheid voor studenten om in hun studiestad te wonen en een studentenleven op te bouwen.
De oplossing vraagt om ingrepen van de overheid. Zorg dat particuliere investeerders hun belangrijke rol in het flexibele deel van de woningmarkt kunnen blijven vervullen. Laat betaalbaarheidskaders realistisch aansluiten bij de kosten van nieuwbouw, zodat er daadwerkelijk nieuwe huurwoningen kunnen worden toegevoegd. Organiseer studentenhuisvesting flexibeler. En zorg voor voorspelbare regelgeving, zodat institutionele beleggers en ontwikkelaars kunnen blijven investeren en exploiteren. Dat zorgt voor behoud én toevoeging van huurwoningen, juist in de segmenten waar de vraag het grootst is.
Als het beleid niet wordt aangepast, verdwijnt een essentieel deel van de huurmarkt. Uitponden lijkt gunstig voor individuele koopstarters, maar maakt de woningmarkt als geheel uiteindelijk minder toegankelijk. Juist daarom is uitvoerbaar en voorspelbaar beleid nodig, zodat er voldoende huurwoningen beschikbaar blijven voor de mensen die ze nu nodig hebben.
