'Financiële sector moet meebewegen met veranderende huishoudsamenstelling'

De gemiddelde koopwoning is bereikbaar voor huishoudens die minstens 95.000 euro bruto per jaar verdienen. Dat betekent dat zelfs tweeverdienders met beide een modaal inkomen (in totaal 88.000 euro) vrijwel niet aan bod komen op de woningmarkt. Laat staan dat de eenverdiener met een modaal inkomen er nog tussenkomt. De woontoegankelijkheid is dus zeer problematisch.

Aan de randen van Nederland liggen er nog kansen voor mensen die geen ton per jaar verdienen. In gemeenten als Kerkrade en Pekela is een bruto jaarinkomen van 60.000 euro bijvoorbeeld al genoeg om de gemiddelde woning te kopen. Maar we kunnen moeilijk allemaal in de regio wonen, dus daar zit niet de oplossing voor de groeiende ongelijkheid op de woningmarkt. Door de schaarste blijft de druk op de huizenprijzen alleen maar toenemen. Uiteindelijk is de oplossing dat er meer woonruimte bijkomt.

Sociale ongelijkheid is een actueel thema in de financiële sector. En daar zouden we in onze sector meer aan kunnen doen door ook in onze financieringsmogelijkheden ruimte te houden voor allerlei soorten huishoudens. De huidige leennormen gaan uit van een tweepersoonshuishouden (zonder kinderen) met één inkomen. Wie echter naar de demografische samenstelling in 2030 kijkt ziet dat 6,2 miljoen huishoudens ‘anders’ zijn dan die zogenaamde standaard. Dat betekent dat straks ruim 70 procent van de bevolking anders is. We zullen dus meer naar de persoonlijke inkomsten en uitgaven moeten kijken. Want ook voor mensen met een modaal inkomen zijn er mogelijkheden, maar dan moet je als financiële sector wel verder kijken dan de standaardnormen.