'Een gezonde samenleving begint bij de burger, politiek moet stoppen met curling'

Dit is een expertquote van Meike Manschot, orthopedagoog-generalist NVO en BIG en kinder- en jeugdpsycholoog NIP. U kunt dit bericht, of delen hiervan gebruiken op uw kanalen, met vermelding van de naam van de expert en organisatie. Aanleiding: CDA wil ouderschapsverlof om meer tijd te kunnen besteden aan de pubers

Voor een gezonde en zelfstandig werkende samenleving is meer nodig dan alleen financiële steun vanuit de overheid. De oplossingen uit de nota die CDA Tweede kamerlid Hilde Palland onlangs in het nieuws opperde, zoals forse verruiming van de bestaande kind regelingen en een grondige herziening van het verlofstelsel, is niet de oplossing. De overheid moet niet eerst voor gezinnen zorgen, maar net andersom. It take a Village to Raise A Child.

Financiële of sociale steun is broodnodig om mee te kunnen doen in het geval van bestaansminimum of onveiligheid. Het omkijken én steunen is dan van levensbelang. Het pamperen van de samenleving is echter van een andere orde. Enkel wijzen naar de politiek en de overheid voor financiële steun biedt namelijk geen ruggengraat voor tegenslagen in het leven, het maakt onze samenleving juist kwetsbaar.

Een regering die bij alle moeilijkheden waar de samenleving mee te maken heeft direct de portemonnee trekt, doet aan curling. Hiermee wordt bedoeld dat alle oneffenheden glad gestreken moeten worden. De indirecte boodschap die hiermee wordt afgegeven is, dat burgers afhankelijk zijn van geld en iemand in een hogere positie. Op deze manier leren mensen dat moeilijkheden niet zelf opgelost kunnen worden. Een verkeerd voorbeeld dat op deze manier doorgegeven kan worden aan volgende generaties.

Het bedrijven van curling politiek is een risico. Juist nu de curling generatie, die op de arbeidsmarkt komt én straks mogelijk een gezin gaat stichten. Deze generatie leert op deze manier dat niet alleen hun ouders, maar ook de buitenwereld pampert. Met als gevolg dat deze generatie niet alleen onzelfstandig, angstig, afwachtend en vermijdend is, maar hierin volledig wordt gesteund door de overheid. Tenminste als het ligt aan het CDA.

De gevolgen hiervan zijn niet te onderschatten. De (jeugd)zorg loopt vol. Naast de toename van stress, angst en paniek, binnen de curling generatie 2.0, wordt ook een toename van het vinger wijzen naar de overheid verwacht. En hiermee dus nog meer vraag naar financiële ondersteuning en het subsidiëren van burgers. Is een pamperende ‘curling’ politiek wat we willen?

Laten we vooral de regie bij de burger houden en voor elkaar zorgen. Want voor de opvoeding van kinderen tot gezonde en zelfstandige burgers, heb je immers een heel dorp nodig.